Dat soms dingen niet helemaal gaan zoals je graag zou willen, daar hebben wel eens meer mensen last van. Ook bij mij zitten vandaag dingen echt niet mee. Het hoogtepunt van de dag was toch wel dat een oppaskindje van 3 jaar, besluit voor de tweede keer op rij schoenen van anderen oppaskindjes in het water te gooien.
Oh nee niet weer, en ik zeg streng tegen het oppas kindje dat hij dat niet meer mag doen. Nee zegt hij, in het water daar. En hij wijst met zijn kleine handje richting water. Eigenlijk kan ik niet echt boos worden, het snoetje wat hij trekt is eigenlijk om in de lach van te schieten, maar het kan niet. Ik zeg; dit mag echt niet hoor. Nee zegt hij weer en trekt een beteuterd gezicht.
We hebben een mooi plekje om te wonen en achter ons huis zit water. Weliswaar met een stevig hek, zodat niemand in het water kan vallen, maar iets over het hek gooien, dat is natuurlijk wel een leuk spelletje, en plons horen natuurlijk helemaal. Dikke lol natuurlijk, dat begrijp ik heus. Maar ja schoenen in het water gooien vind ik toch niet zo’n leuk spelletje.
Eruit vissen met een schoffel is nogal een dingetje en ik merk aan mezelf dat ik dit toch niet zo geweldig vindt. Tot tien tellen Jacq, rustig blijven. Ik moet zover vooroverbuigen met de schoffel om erbij te komen, dat ik het water wel erg dichtbij zie komen. Mijn dochter zegt mam, dit gaat niet straks lig je erin. Dat zou ook nog eens wat zijn zeg. Ik antwoord kort, ik moet die schoenen hebben. Tussen al het groene wier in het water liggen 4 schoenen op zijn kop. Gelukkig drijven ze, stel dat ze zouden zinken, wat dan? Ik had vorige week al twee schoenen en bekers uit het water gevist, maar nu liggen er vier in en ze liggen ver, heel ver in het water.
Wat als ik ze niet te pakken krijg, moet ik dan het water in? Ik bekijk het water met alle groene troep erin. En bedenk mij dat ervan alles in zwemt. Vooral kikkers, en geen zeven kleine onschuldige kikkertjes die in deze boerensloot leven, maar hele volksstammen. Vele nachten houden ze mij wakker, met raam open slapen is een drama. Van de week nog geen twee uur slaap gehad omdat ze maar aan het kwaken waren. Ik heb nog geroepen, nu is het klaar, stil zijn. Morgen mag je weer kwaken. En het hielp, voor een halve minuut. Daarna ging de party weer verder. En als ze nou kwekte en kwaakte van honger en verdriet, dan zou ik ze een beetje eten geven en een zakdoek en dan zou ik zeggen; zo erg is het toch niet is. Maar dat doen ze niet, nee ze hebben feest, iedere nacht weer met de volume knop op hard. Nachtrust zit er niet meer in. Zal toch blij zijn als de roep naar de vrouwtjes en/of mannetjes voorbij is. Tenminste ik denk dat dat het is. Ik weet niet hoe het bij kikkers werkt. Hoorde gisteren wel dat kikkers altijd weer terugkomen naar hun geboortegrond. Pff het zal toch niet……..
Maar goed de schoenen dreven nog vrolijk in het rond. Ze liggen wel heel ver hoor Jacq, zegt een ouder oppaskindje. Ja moppel ik, ik weet het. Hoe moet het nu met mijn schoenen vraagt ze? Eh ja, Jacqie bedenkt wel wat, maak je maar geen zorgen. Je schoenen krijg je terug. Ga je het water in Jacq, vraagt ze. Eh… ik hoop van niet.
Ik kom overeind bij het hekje vandaan. Dit gaat niet werken met de te korte schoffel. Maar ja, ik moet en zal die schoenen uit het water. Vastbesloten loop ik naar de schuur en kijk en zoek naar iets wat ik nog niet heb. Ik zie een vishengeltje, ik bekijk het ding, maar dat is niks, veelte kort. De vlaggenstok is te zwaar en ook niet lang genoeg. Mijn blik valt op een superlange bamboestok die ik gebruik om plantjes op te binden. Die pak ik met nog een bamboestok. Ik tape de stokken aan elkaar en heb nu een paar meter lange stok. Daar zal ik toch een eind mee moeten komen.
De stok gaat het water in. Maar ik zie dat het niet goed gaat, de stok die ik heb vastgeplakt met tape zakt steeds verder naar beneden. Oh nee toch, snel haal ik de stok naar binnen. Straks valt de bamboestok ook nog water in. Nog keer vastmaken, na een halve rol tape, schuif ik de stok het water in. Jaa ik kan erbij. Toch duurt het nog 10 minuten voordat ik alle vier de schoenen op het droge hebt. De schoenen zien er niet uit, helemaal groen. Ik maak de schoenen schoon onder de kraan. Ondertussen komen de ouders van de kinderen binnen druppelen. Ging alles goed, vraagt een ouder. Ja hoor, zeg ik, alles ging helemaal prima een hele normale middag.
