De weegschaal staat hier al een paar dagen in de kamer, de batterijen zijn op. Tja dan kun je erop gaan staan, maar je gewicht geeft het ding niet aan. Ik het ding open gemaakt, blijkt dat er speciale batterijen in moeten. Hmm die heb ik natuurlijk niet in huis. Nou ja één voordeel heeft het wel, hoef ik ook niet te schrikken als ik er op ga staan. Ik weet dat ik flink aangekomen ben het laatste jaar. Ik ben nooit een spriet geweest, maar het is wel weer schrikbarend. Jaloers kan ik kijken naar mensen die een mooi slank figuur hebben. Jaloers op de dames die s morgens vroeg al in hun dure sport outfits door je straat heen rennen. Ik vind het knap, de discipline die ze hebben doe ik ze niet na. Ik heb het niet. Nu heb ik mijn voorgevel ook niet mee en iedereen die ik zie rond rennen heeft weinig tot geen voorgevel. Dus misschien ben ik toch niet gemaakt door onze lieve heer om te rennen.
Ik moet ook toegeven dat als ik slank zou zijn dat rennen sowieso niet mijn ding is. Ik bedoel waar geniet je van onderweg? Je rent alles voorbij met je muziek of je trainingsprogramma in je oren. Genieten van je omgeving of de vogelgeluiden die ’s morgens vroeg zo ontspannend klinken is er niet bij. Misschien rennen ze alle stress wel uit hun lijf, maken ze hun hoofd leeg voordat ze echt aan de dag beginnen. Ook daar kan ik wat jaloers op zijn. Als ik wakker word, zit alles nog in mijn hoofd. Misschien dat ik het toch als optie zou moeten overwegen, verlies ik ook gelijk wat kilo’s. Terwijl ik het denk, verdring ik ook de gedachte. Nee, toch maar niet. Ik moet wat meer de fiets pakken, dat lijkt me beter.
De weegschaal staat nog steeds in de kamer, ik kijk er nog eens naar. Er geen nieuwe batterijen in doen is natuurlijk ook een optie.
Alles willen weten maakt immers niet gelukkig. Of zou dat dan struisvogelpolitiek zijn? Beide opties is wat voor te zeggen, besluit ik. Mijn volslanke lijf bekijk in de spiegel, tja nee ziet er niet echt appetijtelijk uit. Ik loop maar weer gauw weg bij de spiegel. Ik hou mezelf voor dat ik wel iets afgevallen moet zijn, ik ben vanaf vorig weekend gestopt met van alles naar binnen te werken en heb mezelf maar op rantsoen gezet. Ben nu week onderweg en wil dit keer proberen vol te houden. Heb sowieso besloten het leven maar anders te gaan leven. Hoe? ik heb nog geen idee, maar ik ga er voor. In de hoek van de kamer glimt het zwarte glas van de weegschaal, ik kijk er naar, misschien toch vanmiddag maar nieuwe batterijen kopen….struisvogel politiek, nee dat is toch niks voor mij.
Het is weer gezellig thuis.
Allemaal afvallen en de kinderen klagen dat er niets in huis is om te snoepen. Maar we houden vol.