Libelle heeft onderstaand stukje van mij gepubliceerd, erg leuk.
Het hele jaar kijk je ernaar uit, spaar je je centjes op. En dan is het dan zover. Vakantie!!! Je huis aan kant, spullen ingepakt en hup daar ga je. Alle stress die je had van het afgelopen jaar ga je vergeten op vakantie, tenminste dat is toch de bedoeling. Je neemt helaas al je sores mee en vergeten is toch moeilijker dan je je had voorgenomen. Maar je gaat heerlijk genieten in zonnigere oorden dan thuis. Lekker eten, uitstapjes maken, wat wil een mens nog meer? Je slaapt wat uit, je luiert meer. En mijmert over alles in het leven. Je leest een boek en al je onrust ben je kwijt. Dat is vakantie vieren, tenminste voor de meeste mensen, ook voor mij.
Maar als ik weg bent mis ik toch thuis, de kat die eigenlijk nooit op schoot wil, wel steeds om je benen kroelten miauwt, maar zodra hij zijn bakje eten heeft, jou niet meer ziet staan. Me tuintje waarvan het me niet meer lukte om voor de vakantie te doen en waarvan ik zeker weet dat het een oerwoud is als ik thuis kom, met brandnetels die door de schutting heen groeien van de buurman omdat die helemaal nooit wat aan zijn tuin doet.De kikkers waar onze kat regelmatig mee thuis komt. Of die plotseling in onze woonkamer rondspringen. En zelfs de kat van de andere buren die je een dood vogeltje bezorgt, als bedankje dat je voor hem zorgt als zijn baasjes er niet zijn. Het is echt een lieverd.
De supermarkt om de hoek en de postbode die er altijd moeite mee heeft om goedendag te zeggen. En niet geheel onbelangrijk 2 van mijn kinders die thuis zijn op hun eigen stekkie. De anderen 3 die hier zijn, zou ik weleens een uurtje of wat willen missen, maar zitten vast geplakt aan hun ouders, omdat die zo nodig op vakantie moesten. Ik ben gek op ze hoor, begrijp me niet verkeerd.
Nog een paar dagen en dan gaan we bepakt en bezakt weer naar huis. Oost west, thuis best! Thuisgekomen, hebben we de uitpak stress en zal ik na mijn zoveelste wasje draaien denken; goh vakantie vieren was toch zo slecht nog niet.
