Jeugdsentiment

Soms kom je op plekjes in Nederland, die je hart op één of andere manier sneller doen kloppen. Bij mij is dat toch wel de Veluwe. Vroeger als kind gingen wij als gezin altijd naar Vaassen op vakantie. In de grote blauwe bus van mijn vader, die normaal als werkbus werd gebruikt. Ons hele hebben en houwen werd in de bus gestopt. Mijn pa had toen nog geen rijbewijs, wel een bus. Dus bracht één van zijn werknemers, ons hele gezin weg. Hoe het precies ging kan ik mij niet meer goed herinneren, maar er gingen 7 fietsen mee, bagage en wij. Alles in de bus en op de bus. In de bus zat volgens mij alleen een voorbank. Dus we zaten op de bagage en de wielkasten. Vaag kan ik mij de rit herinneren, geen ramen aan de zijkanten en er staken hier en daar wat schroeven of iets uit, waar je dan lelijk je hoofd tegen stootte.

De geur van verf hing in de bus, maar het hinderde niet, je ging op vakantie.

 

Een omgebouwd kippenhok tot zomerhuis daar verbleef je dan 3 weken in. Bij tante Greet en opa. Totaal geen familie, maar zo noemde je ze dan. Na 3 weken waren ze wel een soort familie. Opa een lieve zachte man en tante Greet, tja die bedoelde het goed maar was toch een harde vrouw. Haar wil was wel wet Tenminste mijn moeder was altijd wat voorzichtig met haar.

 

Er was een pony, en een groot grasveld, waar je fijn buiten kon spelen. Andere tijden dan nu. Er was geen warm water, geen douche. Buiten kon je water tappen. Een grote ijzeren teil was er om je in te wassen en dat was het. Een wc die je moest doorspoelen met een grote kan water, echt lekker rook het er niet. Twee slaapkamers die recht achter elkaar lagen, dus als je naar de wc moest, moest je door iedere slaapkamer heen in het pikkedonker.

Ik kan me herinneren dat ik nachts de deur van de wc niet kon vinden, omdat het zo donker was, en in mijn broek plaste. Ook hing er één zomer een wespennest boven de wc, ter grootte van een voetbal in eivorm. Als je moest plassen, moest je heel voorzichtig doen. Opa heeft uiteindelijk op verzoek van mij vader, het nest met een grote stok van het dakje in een vuilniszak geslagen en de tuinslang in de zak gedaan en de wespen verzopen.

Gebeurtenissen waarvan sommige dingen je nog helder voor de geest staan.

Maar je vond het geweldig om op vakantie te gaan. Fietsen in de bossen, bosbessen plukken, emmers vol waarvan je moeder dan bessensap maakte, ik hou nog steeds niet van bosbessen, maar het plukken was leuk. Daarnaast picknickten we in het bos en gingen we op zoek naar herten en wilde zwijnen.

 

Ik probeer de passie van het zien van herten en wilde zwijnen over te brengen op mijn twee jongste meiden, 15 en 18 jaar. Laten zien waar ik als kind zo van genoot, van Vaassen en de bossen. Helaas het sentiment wat ik beleefde, en wilde herbeleven, red het niet. Bij het laten zien van het dorp waar ik zoveel zomers vakantie heb gevierd, wordt er opgemerkt; “Leuk hoor mam, gaan we nu?”

 

In de avond in de buurt van de Broodberg van Vaassen herten en wilde zwijnen ontdekken, Ik geniet, zij niet echt.

“Leuk hoor mam, maar zo bijzonder is het toch niet? Alle wilde zwijnen lijken op elkaar, en bij ons lopen ook hertjes “.

 

Ik zucht teleurgesteld terwijl ik in het bos aan het speuren ben naar wild en bedenk dat ik iets fout moet hebben gedaan bij de opvoeding, hoe kunnen ze dit toch niet leuk vinden?