Ineens is het zover, je wordt ouder. Het gaat ieder jaar zo. Maar dit jaar heb ik er voor het eerst wat moeite mee. En op zich niet zozeer met de leeftijd, nu twee week 49, maar wel met de steeds meer grijs wordende haren. Het is net als onkruid, dat meer en meer de overhand lijkt te nemen. Onkruid trek je uit je tuin, maar als ik hier moet beginnen met het trekken van grijze haren, dan heb ik toch een half kaal hoofd. Ik heb niets tegen kaal, maar liever toch maar niet.
Ik moet het laten geworden zegt mijn dochter. “Laten geworden?” Zeg ik tegen haar. “Ja, dat is het natuurlijke proces van het ouder worden” zegt ze. Ik kijk haar aan en zeg: “ik praat jou nog wel eens nader als bij jou ook de grijze haren komen”. Nou zegt ze, “als het komt, dan komt het”. Ja zeg ik, “en dan koop je een kleurspoeling.” Vast niet, zegt ze. Weet je wat ook helpt, roept ze voordat ze deur uitloopt. Nou? vraag ik. Je niet zoveel zorgen maken, over je grijze haar. Daar krijg je namelijk grijze haren van.
Laten geworden hmmm… het zou kunnen, maar dat wil ik niet. Ik heb geen moeite met een rimpeltje hier en daar, maar grijze haren, nee. Ik weet, het is tegenwoordig mode je haren grijs te laten verven. Dus je ziet veel jongeren met een grijze look. Tja is apart, dat wel maar mooi? Nee, grijs hoorde bij mijn oma en nu een beetje bij mijn moeder van 85 jaar.
Mijn moeder die nog nooit in haar leven een kleurspoeling of verf in haar haar heeft gehad, zij constateerde pas haar eerste grijze haren toen ze 60 werd. Dus altijd gehoopt op haar genen. En die heb ik wel, ik heb haar genen in alles. Zie je mij, dan zie je mijn moeder van vroeger. Alles klopt, alleen die haren niet en ik ben wat langer dan mijn moeder. Die genen zal ik dan wel van mijn vader hebben. Mijn oudste zus daarentegen, heeft wel die genen gekregen en heeft eigenlijk nog steeds geen grijze haren. Dat vind ik toch wel een dingetje als ik eerlijk ben.
Toen ik van het weekend bij de kapster was, werden mijn grijze haren nog eens extra bevestigd. Door mijn coupe weer wat in model te laten brengen, kwamen de grijze haren toch steeds meer naar de oppervlakte. Na de kapper ben ik toch maar een kleurspoeling wezen kopen. En natuurlijk had ik het de kapper ook kunnen laten doen, maar dan ben ik toch weer zuinig en denk ik, dat kan ik zelf ook. En daar sta je dan voor het rek met al die kleuren. Bruin, rood, paars, donkerblond. Tja wat zal ik toch kiezen. Kastanje, koper, mahonie. Liefst wil ik iets wat het dichtstbij mijn eigen haarkleur ligt. Maar wat is mijn eigen haarkleur nu? Is het bruin of is het grijs? Hmm dilemma……… eigenlijk toch niet, ik kies voor één van de bruintinten.
Nu loop ik er voor mijn gevoel weer fris en fruitig bij. En ik voel me weer als vanouds een 48-jarige en dat op 49 jarige leeftijd. Dat heb ik toch weer gewonnen en dat allemaal dankzij een haarverfje.
