Dat je kind een hobby heeft, dat is leuk. Dat je je zelf aanmeld om bij die zelfde vereniging hier en daar wat te helpen ook leuk. Maar waar het begon met af en toe wat doen, is dit helaas iets wat uit de hand gelopen. Geeft niet, doe ik zelf. Vind vele dingen leuk om te doen, andere wat minder, maar om daar andere mensen voor te vinden is net als bij iedere vereniging lastig.
Zo zit mijn dochter van 14 bij de colorguards bij de muziekvereniging in Roden, een super leuke sport waar ze veel plezier aan beleefd. En als dochters het naar haar zin heeft, dan heeft moeders het ook naar haar zin. Ik kijk graag naar de sport en vind het ontzettend knap wat er neergezet wordt. Een hele kunst zo kan ik wel vertellen, dansen met vlaggen, sabels en rifles. Een sport die vanuit Amerika naar Nederland is over gewaaid. Al heel, heel lang geleden. En toch zijn er nog steeds mensen die niet weten wat colorguard is. Maar goed, ik verdiep me ook niet in voetbal en de regels hiervan. Met 22 man of vrouw op het veld achter één bal aanrennen, tja ik heb er niks mee. Ik weet 90% van de Nederlanders heeft er alles mee, ik niet, het interesseert me niet. Ik weet niet eens wie er in het Nederlands elftal spelen. Is dat erg? Nee, ik heb er geen last van. Ik zit bij de muziekvereniging en dat vind ik leuk.
Maar goed, bij de colorguard horen vrijwilligers, om bijvoorbeeld te helpen met kleding maken, of in dit geval te helpen bij de vloerploeg. De meiden dansen op een witte ondervloer, die giga groot is en je met meerdere mensen moet neerleggen. Omdat we mensen te kort hadden, ben ik in januari gaan lobbyen bij leden van onze showband en ouders. Uiteindelijk hebben we een team bij elkaar gekregen.
Een team van superleuke mensen, maar met weinig tot geen ervaring. Ik loop al aardig wat jaren mee, maar ook ik heb geen ervaring met vloer leggen, ik was voor de decorstukken en begeleiding van de meiden. Maar ja bij gebrek aan, Jacq ook maar mee in de vloerploeg. Nu zou je denken, appeltje eitje, zo moeilijk is dat toch niet. Nou kan je wel vertellen, dat het zo simpel ook niet is. Je draait als vloerploeg mee in de wedstrijd, alles moet op tijd anders krijg je strafpunten. Je mag niet voordat de tijd loopt over de startlijn, anders heb je al een probleem. En ligt de vloer niet goed, dan hebben de meiden een probleem. Na de show moet je vliegensvlug de vloer over de middenlijn krijgen anders komt het ook niet goed. Dus er komt best wel wat bij kijken.
Vanuit ons gloednieuw team, twee captains aangesteld, nou ja aangesteld, ze hebben zich maar aangeboden anders hadden we teveel kapiteins op een schip, en kan je wel vertellen dat we dan zinkende waren. Dus twee mannen, met ook nog dezelfde voornaam, om het makkelijk te houden, namen het voortouw. Mooi om te zien, overleg werd er gehouden en planningen werden op papier uitgewerkt.
We gingen er voor, de eerste wedstrijd was inzicht en na een paar maal oefenen dachten we het toch aardig te weten. Helaas alles wat op die eerste wedstrijd verkeerd kon gaan, ging verkeerd. Bij ons, maar ook bij de meiden. De muziek was te laat ingeleverd, er was geen speakertekst, één van onze groepen bleef achter de coulisse staan, terwijl ze op moesten, de andere groep was te traag met hun spullen neerleggen en bij twee leden zat de kleding niet goed, zodat ze in hun bh stonden, en wij waren te langzaam met de vloer en nog iets vaags, zodat we strafpunten kregen. Verder moesten er twee personen naar de EHBO, wegens flauwvallen, dus al met al een enerverende dag, wel een onwijs gezellige maar ook een zwarte dag in mijn colorguard geschiedenis.
Volgende contest was Wijchen, een leuke dag, waar eigenlijk alles best wel redelijk ging, en we ontzettend veel lol hebben gehad onder elkaar, en ik kan wel zeggen dat de busreis terug wel het leukste was. Toen kwam Almere, wat ook goed verliep en super gezellig was.
Daarna twee week later contest Leeuwarden. Leeuwarden met een ander soort sportzaal, een lange smalle zaal. Dus anders dan andere zalen. Een zaal waar je ook de vloer anders moet neerleggen omdat het anders niet past. Waarom ze dan gaan voor zo’n zaal, geen idee. Er zal wel een achterliggende gedachte achter zitten, één die ik niet snap. Feit wil dat de vloer anders uitgelegd moet worden. Aiii, daar gaan we, eerste overleg via de app, tweede overleg met een aantal face to face. Conclusie blijft hetzelfde, het moet anders. Maar op de dag dat we vloer anders gaan opvouwen, zegt instructie ons dat het niet nodig is, dat het zo ook wel kan, waardoor de vloer op de oude manier in Leeuwarden aankomt. Wat is nu wijsheid en wat gaan we doen. Ik word er toch wel een beetje peu nerveu van.
Toch maar weer de neuzen bij elkaar, pen en papier erbij. Vloer toch maar anders opvouwen. Dus in de bijhal, worden de twee vloeren anders opgevouwen. Als ik het zo van afstandje bekijk, is het net een wasmiddel reclame van tig jaar geleden. Het witte doek (dik zeil) wordt zorgvuldig gevouwen, en op een kar gelegd. Het ding is ontzettend zwaar en voor mensen met een blaasprobleem, ik dus, niet echt fijn als je het zwaarste deel op de kar moet leggen, dus afgesproken dat hoefde ik niet te doen.
Al met al is het best dingetje die vloer, tenminste dat vindt ik. De captains staan er rustig bij en bekijken het heel anders, heel relaxed. En waar hebben we het over, het is alleen maar vloer leggen. De meiden moeten hun show doen, die moeten laten zien wat ze kunnen. Maar toch had ik een knoop in de maag toen we uiteindelijk achter de gordijnen stonden en ik één van de captains weer met z’n papier zag wapperen. Tevens kwam er een kleine discussie op gang bij andere vloerploegleden over het vloer leggen. Hé jongens hier word de knoop in mijn maag niet beter van. Ik kijk van de ene captain naar de andere captain. De ene stond nog druk te zwaaien met zijn papier, de ander stond er rustig bij. Aan de rustige captain vraag ik, het komt toch echt wel goed hé?, wijzend op het groepje en de man die nog steeds druk staat te wapperen met zijn papier. Hij kijkt en heeft een glimlach op zijn gezicht, ja hoor, zegt hij het komt heus goed. Oke zeg ik, dan vertrouw ik daar maar op.
Moment suprême gaat gelukkig alles goed, we zijn super snel, het enige wat ik me afvraag hoe het kan dat ik met opvouwen opeens aan het einde van de vloer sta. Nou ja geen idee, maakt niet uit, vloer oppakken en rennen. Mijn blaas moet het toch maar even houden, de wc is dichtbij. Nu nog wachten op de uitslag. We zijn blij verrast als ze 5e van de 8 zijn geworden, met meer punten dan vorig contest. Ook wij als vloerploeg hebben het goed gedaan, geen strafpunten.
Nu op naar Eindhoven waar de Finals zullen plaatsvinden. Via loting werd bekend gemaakt wanneer de meiden mogen performen. Echt vrolijk worden we niet van het tijdstip, betekend dat we om 03.40 uur in de ochtend uur gaan verzamelen.
Pfffff, zo fijn dat je kind een hobby heeft…….
Ja, schat dat heb je als je kind een hobby heeft of heeft moeders ook een hobby gevonden? Maar goed, vader zit dan maar alleen thuis als de dames aan het oefenen en/of trainen zijn op een door de weekse avond. En op de dag van de uitvoering ook alleen thuis met de rest van het gezin, tenminste als ze er al zijn. Een moet werken, de ander naar een vriendje, weer een ander woont niet meer thuis. Dan is pa alleen met al zijn vrienden wachtend op de dames die ’s nachts thuis komen. net als vorige week, de hele week is onze jongste dochter weg met school naar Berlijn, komt gesloopt vrijdag laat in de middag terug en vald met een ploff op de bank en zegt “Ik ben dood”. maar goed lekker onder de douche en naar bed zo rond een uur of negen. ’s morgens moet ze weer vroeg op voor de uitvoering, de wekker ging om zes uur, verzamelen om 7:15 en dan 1,5 uur rijden, optreden, en wachten op de punten. ’s avonds zo rond een uur of 23:45 waren ze eindelijk thuis.
Mijn gezin heeft een hobby. Mooi man..