Maand: augustus 2017

Deze zomer hebben we nog niet zoveel last van haar gehad, vrij rustige nachten gelukkig. Heel af en toe kwam ze langs. Maar nu is over met de rust. Al twee nachten op rij.  Ze had honger en kwam met een hoop lawaai de nachtrust verstoren. En tot overmaat van ramp had ze haar vriendin meegenomen. Heel gezellig dat ze op de high tea kwamen, maar ze mochten van mij ook wel ergens anders high tea-en.

Het is midden in nacht! Ben je gek geworden, zei ik tegen haar.  Ze keek me aan en weg was ze. Nergens te vinden. Zucht…. moe wordt je ervan. Dus hup licht maar weer uit en proberen verder te slapen. Na tien minuten, net toen ik de slaap weer dacht te hervatten. Zet manlief zijn gesnurk aan, en ik denk oh nee hé, ook dat nog. Ik geef hem een por in zijn zij. Hij roept met een slaperig hoofd; ”wat is er”? Ik zeg, je snurkt. “Ik snurk helemaal niet en slaap niet eens” Ik maak je niet voor niets wakker, zeg ik. Ïk slaap niet, zegt hij. Nee, zeg ik geïrriteerd en je snurkt ook niet zeker? Stilte in de slaapkamer. Ik draai me lichtelijk gepikeerd om. Hé hé eindelijk rust, kan ik ook slapen.

Na een half uurtje te zijn weggedommeld, hoor ik haar vlakbij mijn oor zoemen. “We komen high thea-en, zoemt ze.” en ook manlief ligt weer te snurken.  Nu is het klaar hoor, ik gooi het licht aan sta binnen één tel naast mijn bed. Ik roep: de high tea is afgelopen! De jacht is geopend.

Met mijn ogen speur ik de muren en het plafond af, maar mevrouw mug is nergens te bekennen. Ik heb een oor voor haar gezoem, maar mijn ogen laten het afweten. Terwijl ik sta met een opgerold tijdschrift in mijn hand, vraag ik me af, waarom een klein beestje de mens zo kan irriteren en wakker kan houden. Het maakt me strijdlustig en ik zal niet rusten voordat ze een pets om haar oren heeft gehad. Leven en laten leven is hier nu niet meer van toepassing.

Eindelijk zie ik wat zitten op de muur, ha denk ik, ik heb je. Met een ferme slag raak ik haar, maar kom erachter dat het haar vriendin is, die nog niet had genuttigd van de high tea. Het gezoem gaat door en ik speur de kamer af of ik kan ontdekken waar het vandaan komt. Krijg helemaal de kriebels van het gezoem. Snap trouwens niet dat ze zoveel lawaai maken. Als ik ergens gratis op high tea zou willen zou ik wel heel zachtjes de keuken binnen sluipen en daar allemaal lekkere dingetjes weghalen. Maar nee hoor, zij niet, met een hoop bombarie vliegt ze de keuken binnen……….

Ik word wakker uit mijn gepeins, het is stil, geen gezoem… dan moet ze ergens geland zijn. Ik zoek en kijk en zoek nog een keer.  Ineens zie ik haar zitten, een flinke dame en ze zit op de deur van de linnenkast. Ik bedenk me geen moment en haal uit. Het is raak. Een gevoel van Euforie komt over mij heen. Tevreden kruip ik met mijn slaperige hoofd me bed weer in. Ik schud me kussen op en zeg nog éénmaal tegen manlief dat hij moet stoppen met snurken. Hij mompelt en gromt wat. Ik val daarna in slaap.

De volgende morgen, als manlief naar de linnenkast loopt, zegt hij; wat is hier gebeurt. Op de kast zit allemaal bloed en niet zo’n klein beetje ook. Triomfantelijk zeg ik, ik heb vannacht een moord gepleegd. Nou, dat was een flinke, zegt manlief. Ja zeg ik, dat gebeurt er nu eenmaal als je mij ’s nachts het leven zuur maakt, dus kijk maar uit vannacht……….

Als je denkt dat liefde vanzelf gaat, kom je vaak toch bedrogen uit.
We leven tenslotte niet het leven van Bridget Jones, al moet ik zeggen
dat bij deze film de liefde ook niet vanzelf ging en menig mens zichzelf in Bridget herkende. Een heerlijke film, waar velen en ook ik
wegzwijmelde. Films zoals Jane Eyre, Pride and Prejudice zijn ook
favorieten waar de liefde enige moeite kost om te vinden of vooral vast te houden.

En natuurlijk geloven we allemaal in echte liefde, op ieder potje past een dekseltje, zelfs een potje zonder schroefrand, je hebt tenslotte ook potjes met een kurk en zelfs potjes waar een plastic zakje overheen past. Als het laatste het geval is, pas dan geloof je in ware liefde dus tja, echte liefde hoeft niet perfect te zijn, je moet alleen de juiste pot of deksel of zakje kunnen vinden.

En dat is vaak het punt, vind elkaar maar eens tussen al die potjes en dekseltjes. Dat is vaak nog een hele opgave. Soms denken we dat de deksel bij ons past, maar zit er toch een deuk in de deksel, zodat toch de ingrediënten in het potje tot bederf komen. Zo ook mijn vriendin die na een aantal jaar alleen te zijn geweest de brui ervan heeft en ook de liefde van haar leven wil vinden.

Vaak zeggen ze je moet niet op zoek gaan, maar ik ben er wel van overtuigd dat als je niets doet, ook de ware niet tegen komt. Er komt namelijk niemand aanbellen, er staat echt geen prins met een wit paard voor de deur, hoogstens de postbode met een pakketje, die je zelf besteld hebt. Nouja en of je blij moet zijn dat Willem Alexander aan de deur staat? Die is immers al getrouwd, dus als die er staat moet je even achter je oor gaan krabbelen. Bedenk me nu net dat hij geen prins meer is.

Maar hoe vaak komt dat voor? Gewoon niet, dus als de liefde niet bij jou aan de deur komt, moet je toch mogelijkheden creëren dat de liefde toch ineens denkt, hee wat is dat voor mooie voordeur, hier gaan we nog een keer voorbij, en misschien dat de liefde dan toch eens aanbelt. En wie weet, blijft.

Mijn vriendin is dus voorzichtig aan het daten gegaan, via zo’n site, niet een echte datingsite, zei ze, maar wel één waar je elkaar kunt vinden. Oké een soort van datingsite dus. Na een aantal gesprekken via deze site, had ze beet. Een man had zich voorgesteld en wilde gelijk wel afspreken en eigenlijk ook wel gelijk blijven slapen. Ehhh, tja de liefde kan snel zijn, maar zo snel hoefde het nu ook weer niet voor haar.
Ze was wat teleurgesteld, maar ik zei joh, er zijn nog meer vissen in de zee en dit was een gehaaide, gewoon verder zoeken.

Een week later kwam ze dat beet had, dit leek haar wel een geschikt persoon. Na een week of wat heen en weer mailen hadden ze met elkaar afgesproken. Ik zei leuk, wat gaan jullie doen? Nou zei ze; we hebben op neutraal terrein afgesproken en dat is de bowlingbaan geworden. “De bowlingbaan”? hm.. aparte plek om af te spreken zei ik. Ja zegt ze dat is veilig, want als we geen gespreksstof hebben, dan hebben we in ieder geval nog wat te doen. Oké zei ik, wiens zijn idee was dit? De zijne zegt ze. O, zei ik vandaar. Het was een gezellig avond, een aardige rustige man, zei ze. Een avond die voor herhaling vatbaar was. Maar op mijn vraag of ze telefoonnummers hadden uitgewisseld, zei ze nee; hij vindt dat te vroeg. Oh zei ik, beetje verbaasd. Maar hij wil nog wel een keer afspreken, vertelde ze.

Na twee week, belde ze mij enthousiast op en zei; ik heb weer een date met hem. Leuk zei ik, ja zei ze, nu gaan we uit eten. De volgende dag belde ze en was toch wel wat teleurgesteld. Ik zei ohh wat is er gebeurt dan. Nou zei ze; mister Wright is wel lastig. Lastig zei ik? Ja een lastige eter, zei ze. Zitten we in het restaurant in de menukaart te kijken, heeft hij op ieder gerecht commentaar. Een restaurant kan geen lekkere vis klaar maken, kip op een spies, nee dat is niet lekker. Hij heeft te veel rood vlees gehad en is er zat van, salades in restaurants zijn niet lekker er zit te veel saus op. Die van Albert Heijn zijn lekkerder zei hij. Uiteindelijk kiest hij wel rood vlees, ondanks dat hij er teveel van heeft gehad.
En zijn telefoonnummer wil hij nog steeds niet geven. Het is nog steeds te vroeg zei hij. Ohh zei ik, en nu? Ja zegt ze, ik zie wel. Hij ging nu eerst alleen op vakantie naar Zwitserland, wandelen in de bergen.

Twee dagen later zegt ze, nou hij zit niet in Zwitserland, hij zit op Ameland. Ik zei ohh, dat is een klein verschilletje. Ja zegt ze, op een natuurcamping in zijn uppie, om na te denken. Gezellig zeg ik. Ja zei ze. Het was schier weer en de blaas stond in de wind. Wat zeg je? Ja zegt ze nogmaals, de blaas stond in de wind, en het was schier weer, dat schreef hij. Oh, nog iets over het etentje, dat hij het gezellig vond? Eh nee zei ze, niets over dit alles, niets over hoe het met mij is. Oh zei ik; het is wel de liefde van je leven hé. Ja zei ze; hij is echt heel romantisch……..

Ik ga hem maar per mail zeggen, dat de liefde niet aankwam waaien bij mij, Tja het is wat onpersoonlijk in de mail, maar ja ik heb immers zijn nummer niet, het is gelukkig nog wat te vroeg……

 

(Met toestemming van mijn vriendin gepubliceerd)

Vakantie

Het hele jaar kijk je ernaar uit, spaar je je centjes op. En dan is het dan zover. Vakantie!!! Je huis aan kant, spullen ingepakt en hup daar ga je. Alle stress die je had van het afgelopen jaar ga je vergeten op vakantie, tenminste dat is toch de bedoeling. Je neemt helaas al je sores mee en vergeten is toch moeilijker dan je je had voorgenomen. Maar je gaat heerlijk genieten in zonnigere oorden dan thuis. Lekker eten, uitstapjes maken, wat wil een mens nog meer? Je slaapt wat uit, je luiert meer. En mijmert over alles in het leven. Je leest een boek en al je onrust ben je kwijt. Dat is vakantie vieren, tenminste voor de meeste mensen, ook voor mij.

Maar als ik weg bent mis ik toch thuis, de kat die eigenlijk nooit op schoot wil, wel steeds om je benen kroelt en miauwt, maar zodra hij zijn bakje eten heeft, jou niet meer ziet staan. Me tuintje waarvan het me niet meer lukte om voor de vakantie te doen en waarvan ik zeker weet dat het een oerwoud is als ik thuis kom, met brandnetels die door de schutting heen groeien van de buurman omdat die helemaal nooit wat aan zijn tuin doet.

De kikkers waar onze kat regelmatig mee thuis komt. Of die plotseling in onze woonkamer rondspringen. En zelfs de kat van de andere buren die je een dood vogeltje bezorgt, als bedankje dat je voor hem zorgt als zijn baasjes er niet zijn. Het is echt een lieverd.

De supermarkt om de hoek en de postbode die er altijd moeite mee heeft om goedendag te zeggen. En niet geheel onbelangrijk 2 van mijn kinders die thuis zijn op hun eigen stekkie. De anderen 3 die hier zijn, zou ik weleens een uurtje of wat willen missen, maar zitten vast geplakt aan hun ouders, omdat die zo nodig op vakantie moesten. Ik ben gek op ze hoor, begrijp me niet verkeerd.

Nog een paar dagen en dan gaan we bepakt en bezakt weer naar huis. Oost west, thuis best! Thuisgekomen, hebben we de uitpak stress en zal ik na mijn zoveelste wasje draaien denken; goh vakantie vieren was toch zo slecht nog niet.